¿Sabes cal é o tempo de duración dun contrato de aluger segundo a lei? ¿e as prórrogas obrigatorias para o propietario?
1.- PRAZO
a) Contratos de duración pactada inferior a cinco anos.
A lei prevé que chegado o día de vencimiento do contrato pactado por menos de cinco anos, este prorrogarase obrigatoriamente para o arrendador por prazos anuais ata que o arrendamento alcance unha duración mínima de cinco anos. Se o arrendatario non desexase a prórroga do contrato debería avisar ao arrendador con trinta días de antelación á finalización do contrato, ou á conclusión de cada unha das prórrogas anuais.
b) Contratos para os que non se pactou prazo.
A lei dispón que cando non se pactou prazo, este será dun ano. O prazo de duración dun ano obriga ao arrendatario, posto que o arrendador segue sometido ás prórrogas obrigatorias anuais ata chegar aos cinco anos.
c) Excepción á prórroga obrigatoria.
Trátase dun arrendamento pactado por período inferior a cinco anos no cal o arrendador manifestou expresamente, facéndoo constar por escrito no documento onde se recolle a vontade contractual, que necesitará a vivenda para uso persoal ao termo do mesmo. Un contrato así pactado durará o estritamente estipulado polas partes, sen que sexa necesario que chegue aos cinco anos, aos que en caso contrario tería dereito o arrendatario.
2. PRÓRROGAS
A duración do contrato de arrendamento está corrixida pola existencia dunha serie de prórrogas que alteran a vontade pactada.
a) Prórroga obrigatoria.
A ela xa nos referimos anteriormente ao tratar sobre a duración legal do contrato de arrendamento. Consiste nas sucesivas prórrogas anuais que o arrendador ten a obrigación de soportar ata que se cumpran os cinco anos que establece a Lei, cando a duración pactada é inferior.
b) Prórroga tácita.
Tamén chamada prórroga voluntaria, trátase dun medio para prolongar a duración do contrato, dándolle así máis estabilidade, pero sen que resulte excesivamente gravoso para o arrendador. A prórroga consiste en que o contrato se prolongará durante tres anos máis se ningunha das dúas partes notificase á outra, polo menos cun mes de antelación, que non desexaba que o contrato se prorrogase -por iso é polo que se lle denomine tácita-. Se nada se manifestou en contra, o contrato prolongarase por tres anos máis.
Con todo, o réxime xurídico aplicable a esta prórroga é similar ao que se aplica á prórroga obrigatoria, é dicir, vincula ao arrendador por todo o tempo marcado pola Lei, pero ao arrendatario só lle impón continuar o arrendamento durante un ano, ao termo do cal pode renunciar ao que queda de prórroga anunciándoo ao arrendador cunha antelación mínima dun mes.
